poniedziałek, 27 lutego 2012

Góra Mojżesza

Godzina 23.00. Pod hotel podjeżdża busik i zabiera nas w ciemne egipskie czeluści. Jedziemy drogą między górami półwyspu Synaj. Co jakiś czas zatrzymuje nas patrol uzbrojonych w karabiny maszynowe wojskowych, sprawdzając paszporty. Docieramy do św Katarzyny o 2 w nocy i wyruszamy na szlak w stronę Góry Mojżesza. Droga wiodąca pod górę bardzo wygodna. Wszędzie pełno turystów, Beduinów i wielbłądów. Wokół nas panują prawdziwe egipskie ciemności. Tylko w górze cudowne niebo usłane gwiazdami. Kto słabszy może za 20 dolarów podjechać na wielbłądzie do stóp góry. Po drodze mijamy namioty Beduinów, gdzie można się napić herbaty i trochę się ogrzać. 
Wszyscy wyruszają w nocy aby być na szczycie na wschód słońca.















Na górze zimno, minus 2 stopnie. Wiatr wieje jak szalony. Na szczęście można wypożyczyć koc i w komforcie czekać na upragniony wschód słońca.







Czekamy, czekami i wreszcie jest. Powoli słońce wyłania się znad szczytów oblewając góry ciepłym złotym światłem. Ludzie cieszą się. Śpiewają pobożne pieśni.

















Po sesji zdjęciowej cały tłum rusza aby jak najszybciej znaleźć się na dole, gdzie jest ciepło i nie wieje.




Radość wszystkich rozpiera, że mogli zobaczyć takie cudne widoki.







Na dole czeka transport do domu. I już o14 jesteśmy w hotelu.
Wycieczka na górę Mojżesza jest piękna. Wymagając troszkę silnej woli. Ale warto tam się znaleźć.

poniedziałek, 20 lutego 2012

Krynica 2012

Zima w tym roku jest przepiękna. Śnieg, mróz. To co lubię najbardziej na świecie. Żadna pora roku nie daje mi takiej radości jak porządna zima.









































piątek, 10 lutego 2012

BW















Cezarea Nadmorska

Przepiękne miejsce w Izraelu nad brzegiem Morza Śródziemnego. Cytując za Wikipedią:

"Historycy wskazują, że Cezarea została zbudowana na ruinach starożytnego miasta Stratonospyrgos, założonego przez władcę Sydonu Stratona I. Prawdopodobnie początkowo znajdował się tutaj skład produktów rolniczych.W 90 p.n.e. Stratonospyrgos zdobył Aleksander Jannaj, król Judei i arcykapłan z dynastii Hasmoneuszy. Powstał tutaj port morski, który odgrywał strategiczną rolę w państwie Machabeuszy. W 63 p.n.e. miasto zajęli Rzymianie, którzy ogłosili Stratonospyrgos autonomicznym miastem. W 6 roku miasto stało się siedzibą namiestników rzymskich w Judei (prokuratorów). Swoją współczesną nazwę Cezarea zawdzięcza Herodowi Wielkiemu, który nazwał miasto na cześć cesarza. W 22 rozpoczął on budowę głębokiego portu morskiego oraz wybudował magazyny, rynki, drogi, łaźnie miejskie i świątynie rzymskich bogów. Miasto było co pięć lat gospodarzem igrzysk, podczas których odbywały się walki gladiatorów oraz występy teatralne. Cezarea odegrała także rolę w historii Chrześcijaństwa. To właśnie tutaj znajdowała się siedziba rządów rzymskiego prefekta Judei Poncjusza Piłata. To właśnie tutaj Piotr Apostoł nawrócił rodzinę pierwszego poganina przyjmującego chrześcijaństwo - rodzinę Korneliusza. W Cezarei przez dwa lata był więziony Apostoł Paweł.W 66 roku w Cezarei doszło do buntu ludności żydowskiej przeciwko panowaniu rzymskiemu w Judei. Wybuch powstania został sprowokowany przez Greków, którzy podczas szabatu ofiarowali w pogańskim obrządku ptaki przed wejściem do lokalnej synagogi. Starcie bardzo szybko rozprzestrzeniły się na cały kraj, doprowadzając do wybuchu wojny rzymsko-żydowskiej (66-73). Gdy Rzymianie stłumili powstanie i zburzyli Jerozolimę, wówczas nadmorska Cezarea stała się stolicą prowincji Palestyna. Również w 135 roku, po stłumieniu Powstania Bar-Kochby, Rzymianie torturowali i stracili w Cezarei rabina Akiva ben Josefa. W III wieku żydowscy rabini zwolnili miasto od obowiązku wypełniania obowiązków prawa żydowskiego. Wynikało to z faktu, że większość mieszkańców Cezarei było nie-Żydami. W 325 cesarz Konstantyn I Wielki ze względu na poziom studiów teologicznych ogłosił je miastem chrześcijańskim. Tu, po wygnaniu z Aleksandrii w 233 r., założył własną szkołę teologiczną Orygenes. Szkoła ta stała się bardzo głośna. Po jego śmierci, pozostawioną biblioteką zaopiekował się Pamfil (ok. 240-309), który przyczynił się do rozwoju Cezarei jako centrum nauk. Okres rozkwitu Cezarei trwał także pod panowaniem Bizancjum. W owym czasie był to ważny ośrodek handlowy.Okres dobrobytu zakończył się wraz z podbojem Palestyny przez Arabów. Cezarea była ostatnim palestyńskim miastem, które dopiero w 640 roku zostało podbite przez muzułmańskich najeźdźców. W 1101 zaniedbaną Cezareę zajęli Krzyżowcy, tylko po to, aby w 1187 ponownie je utracić. W 1191 siły angielskie i francuskie (III wyprawa krzyżowa) zdobyły twierdzę Akkę, a następnie pas nadmorski z Cezareą i Jaffą. Aby powstrzymać muzułmańskie ataki w 1251 wybudowano mury obronne z głęboką fosą. Nie zdołało to jednak powstrzymać armii egipskich Mameluków, którzy pod wodzą sułtana Bajbarsa w 1265 zdobyli i zburzyli miasto. Następnie do XIX wieku Cezarea leżała w gruzach.Współczesna osada została założona w 1884 przez Muzułmanów z Bośni. Na starożytnych ruinach powstała wówczas mała wioska rybacka. Wielu tutejszych mieszkańców opuściło swoją wioskę, gdy wybudowana na początku XX wieku linia kolejowa ominęła szerokim łukiem Cezareę. Ostatni spis ludności przeprowadzony w 1948 w Palestynie, wykazał w Cezarei 1 148 mieszkańców. Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny większość arabskich mieszkańców uciekła ze strachu przed pogromem ze strony żydowskich oddziałów Hagany. W lutym 1948 wioskę zajęli Żydzi. Wypędzono wówczas pozostałych arabskich mieszkańców, a ich domy wyburzono. Wraz z powstaniem w 1948 niepodległego państwa Izrael, rodzina Rotschildów przekazała żydowskiemu państwu swoje ogromne dzierżawy gruntów w Palestynie. Wśród tych ziem znajdowały się także grunty w rejonie Cezarei. W 1952 powstała fundacja pod nazwą The Caesarea Edmond Benjamin de Rothschild Development Corporation, której celem jest rozwój i promocja Cezarei. Baron Edmond James de Rothschild zastrzegł sobie, że nowa osada powstała w 1977 będzie rozwijać edukację, sztukę i kulturę dla dobra Izraela."

 by Iwona Klimaszewska









by Iwona Klimaszewska

by Iwona Klimaszewska

by Iwona Klimaszewska